Mijn droom is om het water weer te vinden, te bevrijden en plekken te creëren waar het weer kan stromen.
In de zandgrond van Tilburg is weinig stromend water meer te bekennen, maar er waren vele beken, waterlopen en ook de beruchte blauwsloten die het afvalwater van de textielververijen wegvoerden. Ik ben benieuwd hoe hun beddingen liepen. Waar is het water gebleven? Is alles opgegaan in ons riolenstelsel, of zit het anders?
Mijn verlangen gaat uit naar meer wilde natuur en levend water in de stad, zodat het stiller en schoner wordt om er te wonen, te werken, te spelen en te creëren. Zoals langs de beek, waar ik als kind vaak met mijn oma en zusje liep. Die beek liep door de stad. Daar stonden hele grote bladeren langs de oever. Plompebladeren noemden wij ze en we pasten eronder als kabouters. We mochten er een paar plukken. En oma deed voor hoe je de steel voorzichtig kon buigen als een zeil en dan door het blad heen steken als een kiel. Aan de ene kant van de brug lieten wij ze in het water vallen en dan renden we naar de andere kant, waar de bladeren statig tevoorschijn dreven. “Waar gaan ze naar toe oma?” En oma vertelde hoe ze van de rivier in een grotere rivier uitkwamen. “En dan?” We bleven doorvragen, net zo lang tot de bladeren in de grote zee uitmonden. “Maar dat duurt heel lang”. Toen ik drie jaar later samen met oma aan zee kwam, vroeg ik haar: “Zijn ze er nu, de bladeren?” “Ja, hoor, nu zijn ze er”.
Mijn droom is om het water weer te vinden, te bevrijden en plekken te creëren waar het weer kan stromen. Aangevuld met het opgevangen regenwater van de daken, dat niet meer ondergronds hoeft te verdwijnen, maar wat je kunt zien en horen in de tuinen en op pleinen. Waar het water zich verzamelt ontstaan plekken waar de tijd even wegvalt. Waar mensen elkaar kunnen ontmoeten en verhalen vertellen.
De locatie
De ronde bak voor de polygonale hal in de Spoorzone.
Betrokkenen
Stadsartiest Sandra Coelers, John Lahaye (Tilburg te Water), Gert Brunink (Mee naar buiten), Karin Bruers, architect Ed Bergers, architecte Liesbeth van der Pol, stedenbouwkundige Ludo Hermans, historicus Rob van Putten, Edwin Verhees (waterschap de Dommel).
Heeft nodig
Ik doe hierbij een oproep aan professionele waterbeheerders, regelaars, milieumensen, ontwerpers, kunstenaars, wichelroedelopers, wandelaars en kinderen om plekken voor levend water in de stad te herontdekken.
Bijdrage aan een betere stad
Door het levend (stromend en schoon) water in de stad:
– wordt het schoner (minder stof)
– worden plekken interessanter, waardevoller (ook letterlijk) en vrediger
– biedt het betere voorwaarden voor biodiversiteit (planten, insecten, vogels)
Initiatiefnemer
Lucy Bathgate, lucy.bathgate@gmail.com
www.lichtopdestad.com
Dit idee verscheen in het boek Mijn droom voor ons land.
CAST STADSidee 
Hoi Lucy,
Ik woon zelf heel dicht bij het leypark, waar ook de leij stroomt. Ik vind het zo jammer dat dit stroompje/riviertje zo weinig ruimte krijgt.
Als ik daar ben denk ik altijd aan hoe Eindhoven dat zo leuk heeft gedaan bij hun stadhuis met ik geloof dat dat de Dommel is?
Ze gaan nu bouwen achter het Leypark, maar hoe de Leij daar een rol krijgt is onduidelijk.
Past de Leij ook in de droom? Of gaat het puur alleen over de stad en de spoorzone?
In ieder geval heel veel succes!
En dat de droom uit mag komen.
Groet Esther
Dag Lucy,
plot wil je graag helpen en meedoen met de realisatie van je droom. wij denken dan aan de Freiburger Bächle. Ook zullen we proberen het water terug te brengen in de stad via onze eigen projecten!
groet,
Carry
Bedenk dat de Romeinen al wisten dat je met water in de stad ook de temperatuur kunt verlagen. Niet direct van toepassing in de winter, maar op warme dagen zeer verfrissend. Denk ook aan de fonteintjes op het plein van de Heuvel.
Pingback: Kansen voor Levend Water in de Stad » Tilburgers